از رابطه جنسی بدم می آید!
پاسخ: اطلاعاتی که شما داده اید برای اظهار نظر هم کافی نیست؛ چه برسد به تشخیص و درمان.
کاهش میل جنسی، یک اختلال است. مثل هر اختلال جسمی یا روانی دیگری، باید به دنبال علت آن بگردیم و بر اساس آن درمان را شروع کنیم.
اشتباهات رایجی که در این مورد هست اینهاست:
1- باور غلط: من این طوری هستم و کاری ش هم نمی شود کرد. باور درست: مگر نمی گویید قبلا این طور نبوده اید؟ پس اتفاق جدیدی افتاده. باید ببینیم چیست و درمانش کنیم. درمان کاملا امکان پذیر است؛ البته اگر بتوانیم علت را درست تشخیص بدهیم.
2- باور غلط: باید قرصی پیدا کنم که میل جنسی را زیاد کند. باور درست: در اغلب موارد هیچ دارویی در درمان کاهش میل جنسی موثر نیست. چون در اغلب موارد، ریشه ماجرا در ذهن ماست و دارویی هم نداریم که ذهن را عوض کند. مشاوره و روان درمانی لازم است.
3- باور غلط: میل جنسی من کم شده و این مشکل من است. باور درست: مسایل جنسی، مسایل بین فردی هستند. بازهم در اغلب موارد، ریشه ماجرا در رابطه فرد با همسر یا پارتنرش هست؛ نه اینکه صرفا مربوط به خودش باشد. برای همین، درمان های جنسی هم اغلب درمان های زوجی هستند، نه فردی.
با همه این اوصاف، من یک فرضیه دارم. تجربه من می گوید در اغلب این موارد، یعنی وقتی میل جنسی تا قبل از عروسی خوب بوده و بعد از آن مشکل ایجاد شده، تشخیص «واژینیسموس» مطرح است. اگر شما موقع دخول و آمیزش جنسی درد داشته باشید، طبیعتا بعد از مدتی میل جنسی تان کم می شود و از بین می رود.
اگر فکر می کنید درد داشتن هم طبیعی است و همه درد دارند و کاریش هم نمی شود کرد، دعوت می کنم یک بار دیگر آن سه باور غلط که گفتم را بخوانید.