شوهرم پول خرجم نمی‌کند!

پرسش: 27 سال سن دارم و 1 ماه است که با آقایی نامزدم کردم و طریقه ازدواج ما سنتی بوده. ایشون تک فرزند هستند. من کلاً دختری هستم که مادیات اهمیت زیادی نمیدم نسبت به دخترهایی که اطرافم هستم و از روز اول هم گفتم 110 عدد مهریه باشه چون دوست ندارم تو جلسه مطرح بشه و از چونه زدن خوشم نمیاد. ایشون هم قبول کردن ولی مادر ایشون گفتن ما بیشتر از 14 عدد رسم نداریم و با این حال من پذیرفتم و خود همسرم هم بدون اینکه مادر و پدرشون بدونن 3 دانگ از منزل خودش رو به نام من کرده. البته ایشون با مادرشون خیلی در مورد مهریه جنگ و دعوا داشتن ولی با این حال مادرشون پیروز شدند. براتون بگم از روز زن که اون برای هرکدوم از مادرها سکه پارسیان 1 گرمی به همراه روسری خرید و برایه من سکه پارسیان 700 گرمی و این برام قابل باور نبود. به خدا آدم پولکی نیستم ولی دیگه وقتی خودمو با بقیه مقایسه میکنم می بینم برای من هیچ کاری نمیکنه. ما تو خانواده رسم داریم عیدها به داماد و عروس عیدی میدیم ولی مادر ایشون فقط یه عید نوروز به من هدیه دادن و تمام. در صورتیکه میگفتن 14 سکه مهرشه ولی هر عید از سر تا پاشو طلا میکنیم. همسرم خیلی به من محبت میکنه و از لحاظ محبت و مراقبت چیزی برام کم نمیذاره ولی این کارها منو خیلی اذیت میکنه. حتی باهاش صحبت کردم و گفتم از مرد خسیس و اقتصادی خوشم نمیاد و نمیتونم باهاش زندگی کنم و اون هم گفتش که خودمو تغییر میدم و میشم همونی که تو میخوای. من میخواستم هدیه رو پس بدم ولی خانواده نمی گذارند و میگن تو هم روز پدر چیزی نخر یا همون سکه رو بهش بده، من چون پول برام بی اهمیته خیلی راحت خرج میکنم حتی تو هدیه خریدن دوست دارم چیزهای خوب بخرم حتی برای محمد و الان خانوادم دعوام میکنن که چرا انقدر براش خرج میکنی. من از 21 سالگی سر کار میرم و دختر مستقلی هستم. نمیدونم چطور با ایشون رفتار کنم؟
پاسخ

پاسخ: اگر رک و صریح صحبت کنم، ناراحت نمی شوید؟

شما در سوال تان سه بار تاکید کرده اید آدمی هستید که مادیات برای تان مهم نیست و پولکی نیستید و پول برایتان مهم نیست، اما همه مشکلاتی که مطرح کرده اید درباره همین مادیات است. به نظر شما تعریف پولکی و مادیاتی بودن یا نبودن چیست؟

دو موضوع را مطرح کرده اید:

ماجرای مهریه که مادر همسرتان اصرار داشت به 14 سکه و شما می گفتید 110 سکه. من هیچ قضاوتی ندارم درباره اینکه حق با چه کسی است؛ اما از شما می پرسم: به نظر شما چه کسی را این وسط میشود مادیاتی نامید؟ ممکن است بگویید من که 1400 سکه نگفته بودم و فقط گفتم 110 سکه. اما باز در صورت مساله تفاوتی ایجاد نمی کند. مثلا اگر من به عنوان یک ناظر بیرونی بگویم هم شما و هم مادر همسرتان مادیاتی هستید و البته ایشان از شما مادیاتی تر است، این قضاوت به نظرتان منصفانه نیست؟ این را هم اضافه کنیم که همین الان همسر شما سه دانگ خانه هم به نام شما کرده است و باز شما ناراضی هستید.

مورد دوم بحث هدیه است و 300 میلی گرم اختلاف در وزن سکه پارسیان. نوشته اید که همسر شما برای مادر خودش و مادر شما سکه یک گرمی خریده و برای شما سکه 700 میلی گرمی. انتظار شما این بوده که وزن سکه شما بیشتر از وزن سکه مادرها باشد، چون شما آدم مهم تری در زندگی همسرتان هستید. درست است؟ این یعنی شما مبنای ارزش گذاری تان، وزن سکه یا به عبارت دیگر، همان «پول» است. آدم مادیاتی چیزی جز این است؟

مادیاتی بودن، با خسیس بودن فرق می کند و من فکر می کنم شما هم مادیاتی هستید، اگرچه خسیس نیستید. مادیاتی کسی است که در مناسبات ش، مادیات و پول برایش مهم است. مثلا مهم است که هدیه ای که برایش می خرند ارزش پولی اش چقدر است. این آدم خودش هم وقتی هدیه ای می خرد، اگر خسیس نباشد، هدیه ای گران قیمت می خرد چون پیش فرض ذهنی اش این است که «کسی که کسی را دوست دارد برایش زیاد خرج می کند». یک ذهن مادیاتی فکر می کند هزینه کردن نشان دهنده ارزشی است که آدمها برای هم قائل اند. 

همین تاکید چندباره شما بر اینکه «من مادیاتی نیستم» از نظر من خودش نشان دهنده این است که این موضوع دغدغه شماست. شما درواقع از مکانیسم دفاعی «وارونه سازی» استفاده می کنید واین تعارض درونی شماست. کشش به سمت مادیات و این ارزش گذاری بر مبنای مادیات را خودتان در درون دارید و البته چون آن را مغایر ارزش های اخلاقی خودتان می دانید، مرتب به دیگران یادآوری می کنید که من اصلا این طور نیستم.

نکته دیگر: نوشته اید «باهاش صحبت کردم و گفتم از مرد خسیس و اقتصادی خوشم نمیاد و نمیتونم باهاش زندگی کنم و اون هم گفتش که خودمو تغییر میدم و میشم همونی که تو میخوای». این جمله از نظر من نگران کننده است. حرف بی اساسی است اگر کسی بگوید من عوض می شوم و می شوم همان که تو می خواهی.

سالن عقد تهران

لطفا کمی صبر کنید...