اختلال غذا خوردن هیجانی چیست؟
اختلال غذا خوردن هیجانی وقتی اتفاق می‌افتد که شما در پاسخ به هیجاناتی که در دورنتان احساس می‌کنید دست به سمت بشقاب غذا می‌برید و شروع به خوردن می‌کنید یا سراغتان را باید از داخل یخچال خانه گرفت! وقتی گرسنه نیستید یا نیاز به ماده مغذی خاصی ندارید اما باز هم غذا می‌خورید تا احساس آرامش و راحتی کنید، استرس خود را از بین ببرید یا چون حوصله‌تان سر رفته سراغ غذا خوردن می‌روید باید به ابتلای او به اختلال غذا خوردن هیجانی مشکوک شوید. از آنجا که بدن شما به این کالری و مواد مغذی که در وقت اضافه دریافت می‌کنید احتیاجی ندارد، مجبور است که آنها را به صورت چربی درآورده و ذخیره کند. نتیجه این فرایند بروز چاقی و اضافه وزن است. علاوه بر این ممکن است در پی غذا خوردن هیجانی احساس گناه و تحقیر کرده و یا خجالت بکشید. در صورتی که شما یکی از این نشانه‌ها را دارید، قبل از هر اقدامی حتما به مشکلات و نگرانی‌هایی که اخیرا داشته اید فکر کنید و به خودتان کمک کنید تا راه‌حلی به جای غذا خوردن برای از بین بردن مشکلات پیدا کند. اگر این مشکلات همچنان ادامه پیدا کند باید نزد مشاور تغذیه و روان شناس بروید تا به طور اصولی درمان شود. مطمئن باشید پرخوری در این حالت با پیام‌های منفی شما به خودتان از بین نخواهد رفت.
.jpg)
اختلال پرخوری افراطی چیست؟
اختلال ذره‌خواری معمولا در دوران نوجوانی و جوانی بروز پیدا می‌کند. در این حالت شما به طور مداوم (حداقل ۳ بار در هفته) مقدار زیادی مواد غذایی را در مدت زمانی کوتاه می بلعید بدون اینکه نگران چاقی و اضافه وزن یا سیری بیش از حد باشید.افرادی که مبتلا به این اختلال هستند معمولا به دلیل حجم غذایی که خورده‌اند از خودشان و دیگران خجالت می‌کشند. آنها مدام به خودشان و شما قول می‌دهند که رژیم بگیرند یا کم بخورند اما موفقیتی در این زمینه به دست نمی‌آورند و این مساله بیشتر باعث نگرانی، استرس و احساس گناهشان می‌شود. مبتلایان به اختلال پرخوری افراطی احساس می کنند که کنترلی روی میل خود برای غذا خوردن ندارند و در نتیجه این احتمال که چاق شوند بسیار زیاد است. یادتان باشد هر چه قدر در مورد رژیم گرفتن و لاغر شدن یا پرهیز از پرخوری بیشتر به خودتان فشار بیاورید ریسک این که در دام غذا خوردن‌های افراطی بیفتید به شدت افزایش پیدا می‌کند. بنابراین اگر یکی از علایم اختلال پرخوری افراطی را در خودتان شناسایی کردید از یک مشاور تغذیه و روان شناس برای درمان کمک بگیرید.
