خانواده ها مخالف ازدواج اند؛ اما جدایی برایم سخت است

• دکتر محمدرضا رجبی شکیب

سلام شما در این چند خط، چند گزاره مطرح کرده اید که تنها یکی از آنها را می توان مثبت و به نفع ازدواج تلقی کرد: «به هم علاقه داریم». و غیر از این چه؟ گزاره های دیگر این است: - ۲۴ سال دارید و ۲ سال است دوست هستید، یعنی از ۲۲ سالگی وارد رابطه شده اید: سنی نیست که با قطعیت بگوییم به بلوغ عقلانی و اجتماعی کافی رسیده اید. اگر آقا هم مثل شما باشد، که بدتر. - خانواده ها مخالف اند: ازدواج در فرهنگ ما هنوز پیوند دو کبوتر عاشق نیست. پیوند دو خانواده و بلکه دو‌ خاندان است. - سطح خانواده ها با هم یکی نیست: هماهنگی و هم ترازی فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی، پیش نیاز یک ازدواج خوب است. - آقا می گوید کاری از دستش بر نمی آید: یعنی حاضر نیست هزینه سنگینی برای انتخاب اش بپردازد، یعنی برای این انتخاب محاسبات عقلانی دارد. شما چطور؟ - جدا شدن از آقا برایتان سخت است: اگر فکر می کنید این چسبندگی شما، مزیت رابطه تان است، سخت در اشتباه اید. حتی اگر ازدواج کنید، این وابستگی می تواند خطرناک باشد. ممکن است بشوید مثل هزاران زن دیگری که در ازدواج شان رنج می کشند و فکر می کنند هیچ راهی ندارند و خودشان افسرده می شوند و شوهر و بچه هایشان را هم رنجور می کنند. به نظر می رسد مهم ترین نقطه مثبت این ارتباط از نگاه شما، همان دوست داشتن است. من البته حدس می زنم احتمالا بیشتر وابستگی است تا دوست داشتن. حتی اگر رابطه جنسی داشته اید و فکر می کنید دیگر چاره ای ندارید و باید با همین آقا ازدواج کنید، باز نگرانم که دارید از چاله به چاه می افتید. به یک روان پزشک مشاور مراجعه کنید. مدتی دارو می خورید و می توانید رابطه را تمام کنید.