دلم نمیخواد از جمع خونواده مون محروم بشم

عزیزم، از خواندن مشکلتون خیلی ناراحت شدم، به نظر می رسه شما ظاهراً تمام و کمال از همسرتون اطاعت می کنید ولی به تدریج از درون فرو می ریزید. این رو هیچ وقت فراموش نکنین اگر مشکل رو در زمان خودش حل نکنین به تدریج اینقدر بزرگ می شه که دیگه حل شدنی نخواهد بود و زندگیتون رو قربانی می کنه. به هر حال شما همونطور که دکتر گفتن باید مهارت صحبت کردنتون رو بالا ببرین. ضمن اینکه ایشون باید بدونه این مدل زندگی یک طرفه رو دوست ندارین و ازش دلسرد می شین. بهشون بگین که رفتارشون خودخواهانه به نظر می رسه و اگر شما از زندگیتون راضی نباشین به تدریج ایشون هم در اون زندگی احساس رضایت و آرامش نخواهند داشت و اگر همین روش ادامه پیدا کنه متأسفانه به جدایی می انجامه که خدای نکرده در این صورت هم هر دو به یک اندازه صدمه خواهید دید. شاید اگر ایشون این مسائل رو بدونن تجدید نظر روی رفتارشون داشته باشن. ضمن اینکه از این به بعد سعی کنین شما هم برای وقت های آزادتون برنامه ریزی کنین. این باعث می شه که ایشون یکطرفه تصمیم نگیرن. درکل فاطمه خانم گل سعی کنین شما هم یک قطب مؤثر در زندگیتون باشین و تصمیم گیر باشین. فکر کنین به چه روش هایی می تونین نقش خودتون رو در زندگی افزایش بدین. به قول امام علی علیه السلام: تا مظلومی نباشد ظالمی به وجود نمی آید. بگذارید شما مظلوم این جریان نباشید. امیدوارم یک روز اینجا خبر بدین که مشکلتون حل شده و از زندگیتون راضی هستین.

nدر این موردم صحبت شده ولی میگه تو شوهر کرده ای و من زن گرفتم.هیج راهی نمونده تو حرف زدنم//ازینکه کسی از دوست و آشنا یا خانواده هم بیاد خونمون ناراحت میشه و یه بهونه میاره که بگه یجور رفتار کن دیگه نیان اینجان//دارم ازش متنفر میشم خواهرام هرکاری را میگم میخواستی بگی انجام بدم میگن گفتم شاید شوهرت نارات بشه نمی دونم چه کنم یه جورایی دورم از خانواده و دوست و آشنا خالی شده و فقط خانواده خودشا دارم که به همین دلیلم ازشون متنفر شدم دیگه