عکس های عروسی الف . الف و ع . ر

«همه چیز آرام‌ آرام شکل گرفت.» این حرف الف است. وقتی از چگونگی روند ازدواج‌شان حرف می‌زند و آن روز‌ها را توصیف می‌کند. آن اوایل ع درسش را تمام نکرده بود، پول نداشت، روی پای خودش نبود و الف می‌خواست ادامه تحصیل بدهد، سر کار برود و... ولی کم‌کم درس‌ها تمام شد. ع کار پیدا کرد، الف از آب و گل در آمد، عشق سر و کله‌اش پیدا شد و زمزمه‌های اولیه ازدواج بین‌شان شکل گرفت.

همه چیز با یک «دایره» شروع شد، یک دایره بزرگ چوبی، که ته آن را پوست آهو می‌کشند و هزار دایره کوچک از این طرف و آن طرفش آویزان می‌کنند. همه چیز با ساز و آواز شروع شد و از روزی از روزهای سال ۱۳۸۲ و از روی «سن» یک سالن موسیقی. آن موقع الف ۱۹ ساله بود و ع ۲۱ ساله. الف دانشجوی حقوق دانشگاه شهید بهشتی بود و ع دانشجوی مهندسی رودهن. الف شغل رویا‌هایش را وکالت می‌دانست و ع می‌خواست شغلی غیر مرتبط با رشته دانشگاهی‌اش داشته باشد. الف  عاشق دف زدن بود و با هم گروهی‌هایش برنامه‌های موسیقی اجرا می‌کرد و ع .... دوستی داشت که او هم عاشق دف زدن بود و با هم گروهی‌هایش برنامه‌های موسیقی اجرا می‌کرد. همه چیز از یک «خوش شانسی» شروع شد. از اینکه دوست ع با الف هم گروهی بود و وقتی ع برای دیدن برنامه دوستش به آن سالن رفته بود، روی سن « الف » را دید و رقص دف و جشن بیکرانی را که شروعش از‌‌ همان روز بود.

ع کلاً اهل سورپرایز کردن است و همیشه یک چیز غیرقابل پیش‌بینی در آستین دارد. به خاطر همین الف دومین دیدارشان را خوب یادش هست، دومین دیدار آن‌ها شب دوم کنسرت بود. آن شب ع با یک دف پر از گل به سالن رفت و موقع تمام شدن برنامه آن را به روی سن برد و به الف تقدیم کرد. این کار ع آن قدر برای الف غافلگیرانه بود که هنوز، بعد از ۸ سال وقتی می‌خواهد از آن روز حرف بزند، چشم‌هایش برق می‌زند.
«همه چیز آرام‌آرام شکل گرفت.» این حرف الف است. وقتی از چگونگی روند ازدواج‌شان حرف می‌زند و آن روز‌ها را توصیف می‌کند. آن اوایل ع درسش را تمام نکرده بود، پول نداشت، روی پای خودش نبود و الف می‌خواست ادامه تحصیل بدهد، سر کار برود و... ولی کم‌کم درس‌ها تمام شد. ع کار پیدا کرد، الف از آب و گل در آمد، عشق سر و کله‌اش پیدا شد و زمزمه‌های اولیه ازدواج بین‌شان شکل گرفت. در روزهایی که حدود ۵ سال از ماجرای آن دف گذشته بود.
«الف اصلاً فکرش را هم نکن» این حرفی بود که بعد از جلسه اول خواستگاری، پدر الف به او زده بود و گفته بود که هیچ جوره حاضر نیست دختر وکیل فوق لیسانسش را به ع بدهد. «اگه شانزده دقیقه به من وقت بدی قول می‌دم سر دقیقه هشتم بخندونمش» این هم جوابی بود که ع به الف داده بود. آخر کار ع بازاریابی و فروش بود و این ماجرا به ‌نظرش شبیه پروژه‌های بازاریابی می‌آمد! هر چه بود الف بعد از جواب منفی پدرش اسبابش را برداشت و رفت خانه مادربزرگش و سه روز اعتصاب غذا کرد و ع به او اطمینان داد که اگر تنها به دیدار پدرش برود، جواب مثبت او را می‌گیرد.
«پدر الف خیلی جدی است و خیلی سخت می‌خندد.» این را ع می‌گوید. حالا که سه سال و اندی از آن هشت دقیقه گذشته، پدر همسرش را خندانده و با اینکه شرایطش نسبت به روز خواستگاری فرقی نداشت، جواب مثبت گرفته. او با این جمله می‌خواهد بگوید که بازاریابی خیلی سختی پیش رویش بوده و او خیلی خوب از پسش برآمده و راست هم می‌گوید.
قرار عقد شد حول و حوش سه سال پیش و عروسی هم دو سال پیش. البته این قرار رسمی عروسی بود وگرنه در دل ع از چهار سال قبل عروسی بود! او تعریف می‌کند که آن موقع دوست زرگری داشته که می‌خواسته برای عروسی‌شان از او خرید کند و می‌دانسته که موقع عروسی نمی‌تواند یکهو چند میلیون پول جور کند و طلا بخرد. به خاطر همین با دوستش قرار می‌گذارد که هر ماه که حقوق گرفت، بخشی از آن را به او بدهد که او پیش خودش نگه دارد و هر موقع زمانش رسید به جای پول‌ها بهش طلا بدهد. ع می‌گوید حتی یک بار یک چک ۵۰ هزار تومانی به طلا فروش داده بوده که طرف به جای پانصد هزار تومان خرجش کرده بود! و کلی توی دردسر افتاده بود.
الف می‌گوید: «تا حالا همه بار زندگی ما روی دوش خودمان بوده، هیچ کس هیچ کمکی به ما نکرده و من از این بابت خیلی خوشحالم.» و تعریف می‌کند که چطور ریز به ریز کار‌های‌شان را انجام داده‌اند و ‌ذره‌ذره پول ذخیره کرده‌اند تا توانسته‌اند یک عروسی مجلل و همه چی تمام برای خودشان بگیرند. برنامه‌ریزی آن‌ها از سال قبل از عروسی شروع شد. هر روز بعد کار هر دوشان به دنبال خدمات عروسی‌های مختلف، لباس عروس، لباس داماد و... می‌رفتند تا اینکه چهار ماه قبل از عروسی همه چیزشان ردیف بود. کارشان را سپرده بودند دست خدمات مجالس پایتخت و خیالشان از باغ، غذا، فضا و... راحت بود و به قول ع «فقط مانده بود پولش!» که آن هم قسط‌ بندی شد، البته ع برای نخستین قسط که قرار بود دو میلیونی باشد، فقط ۲۰۰ هزار تومان پرداخت کرد! تا اینکه پول دستش آمد و از خجالت خدمات نیما درآمد.
«من شب عروسی تو رو به آرزوهات می‌رسونم. شب عروسی یک شبه برای همه عمرت. من برات کم نمی‌ذارم» این‌ها را ع به الف می‌گفت. الف این جمله‌ها را خیلی محکم و با غرور می‌گوید. چون ع این کار را کرده. از خودش کم گذاشته، تحت فشار قرار گرفته ولی تمام چیزهایی که الف آرزو داشته را شب عروسی چیده جلویش. روز عروسی الف و ع، روز تولد الف است. به خاطر همین آن‌ها اول شمع کیک تولد را فوت می‌کنند و بعد سراغ مراسم عروسی می‌روند. مراسم عروسی آن‌ها در باغی در احمد آباد برگزار می‌شود. باغی که حالا به نظرشان زیبا‌ترین باغ دنیاست.

عروس پر استرس

مادر الف روز عروسی می‌گفت، سر عروسی بقیه بچه‌هایم اصلا اذیت نشدم و نفهمیدم چی شد، راحت همه چی برگزار شد و تمام، ولی الف چون از بقیه بچه‌هام حساس‌تر و پر استرس‌تره می‌باشد، عروسیش هم پر استرس‌تر برگزار شد جوری که احساس می‌کنم امروز همه بچه هامو باهم شوهر دادم!