همسرم قبل از عروسی رابطه می خواهد

• دکتر محمدرضا رجبی شکیب

اجازه بدهید به بهانه پرسش شما درباره رابطه جنسی در دوره نامزدی صحبت کنیم. نامزدی در خانواده های مختلف سه معنا می تواند داشته باشد: اول: دوره ای که بعد از خواستگاری و قبل از نهایی شدن تصمیم، دختر و پسر در حال ارزیابی همدیگرند؛ دوم: دوره ای که تصمیم نهایی شده اما هنوز عقد دایم صورت نگرفته؛ سوم: دوره ای که عقد دایم انجام شده اما هنوز زوج جوان به خانه بخت نرفته اند. مثل مورد شما. به طور کلی اگر صیغه عقد دایم یا موقت جاری نشده باشد، از نظر شرعی رابطه صحیح نیست. اما حتی در خانواده های مذهبی هم، این مشکل با جاری شدن صیغه موقت حل می شود. پس در معنای اول یا دوم نامزدی، یعنی وقتی عقد دایم صورت نگرفته، باز هم با جاری شدن عقد موقت مساله شرعی را می شود حل کرد. اما آیا تحت همین شرایط، خلوت و رابطه جنسی کاری درست و منطقی است؟ چیزی که همه می دانند این است که برای دختر خانمی که اصطلاحا «بکارت» دارد، اگر رابطه جنسی کامل صورت بگیرد ولی رابطه به سرانجام نرسد و به اصطلاح نامزدی به هم بخورد، اتفاق بدی افتاده. در این حالت هر دو طرف ممکن است دچار احساس گناه شوند؛ پسر ممکن است عذاب وجدان بگیرد و تصور کند حالا دیگر چاره ای ندارد و باید ازدواج کند حتی اگر متوجه شده این ازدواج مناسبی نیست؛ دختر هم ممکن است عزت نفس خودش را از دست بدهد و تصور کند طرف مقابل از او سوءاستفاده کرده است. این چیزها را همه می دانند اما هنوز هم بسیارند دختران و پسرانی که این اشتباه را مرتکب می شوند. یعنی فکر می کنند همین که پسر آمد خواستگاری دختر و موافقت اصولی بین خانواده ها صورت گرفت، دیگر تمام شد و همه کار می شود کرد. در نقطه مقابل هم هستند زوج هایی که عقد دایم می کنند اما باز هم می گویند نباید رابطه کامل باشد تا عروسی! هردوی این باورها غلط است.

دخترو پسری که عقددایم کرده اند، زن و شوهرند و دیگر پرهیز معنا ندارد. اتفاقا خوب است که شروع کنند و رابطه را تمرین کنند. البته که باید قبل از عقد دایم دوره نامزدی و شناخت را گذراند. دختر و پسری که عقد می کنند و تازه می فهمند چقدر از نظر شخصیتی فاصله دارند و چقدر تعارض بین شان هست، کارشان جای دیگری گیر است. نکته دیگر این است: تجربه جنسی، از هرنوعش، مخصوصا اگر خوشایند و لذت بخش باشد، نوعی کشش ناهشیار بین دو طرف ایجاد می کند. آیا این کشش مثبت است یا منفی؟ طبیعتا اگر دختر و پسری از پل «شناخت» عبور کرده باشند، مثبت است؛ اما وقتی دو نفر دارند همدیگر را ارزیابی می کنند، اگر با عقل و منطق شان به این نتیجه برسند که برای هم مناسب نیستند، اما آن کشش ناهشیار ایجاد شده باشد، ممکن نیست تصمیمی غیر منطقی بگیرند؟ اگر در نظر بگیریم که ازدواج مهم ترین قراردادی است که آدمها در طول زندگی شان امضا می کنند، طبیعتا نگران این هستیم که چقدر این تصمیم را هشیارانه می گیرند و نکند کشش های غریزی این تصمیم را تحت تاثیر خودش قرار دهد. به این دلیل، رابطه جنسی مکرر و پرشور، برای دختر و پسری که در دوره نامزدی هستند، به معنای اول و دوم خطاست. اما وقتی عقد دایم صورت گرفته، پرهیز چه دلیلی دارد؟ نکند از تصمیم تان مطمئن نیستید و فکر می کنید ممکن است چند وقت بعد قضیه به هم‌بخورد؟ چیزی که خیلی از دختران در ذهن دارند این است که اگر قبل از عروسی رابطه کامل باشد، نکند داماد از عروس سرد شود، یا داماد برای عروسی دیگر انگیزه ای نداشته باشد؟ من این جور وقتها می گویم: عروس خانم عزیز، آیا فکر می کنید انگیزه داماد از ازدواج، فقط پاسخ به نیازهای جنسی اش بوده؟ یا فکر می کنید شما تنها مزیتی که دارید این است که یک وسیله آکبند و پلمپ نشده هستید برای لذت جنسی همسرتان؟!