آشنایی در محل کار بهتر است یا خواستگاری سنتی؟

آشنایی دختر و پسری که در سن ازدواج هستند، هرجایی ممکن است رقم بخورد. یکی از این موقعیت‌ها محیط کار است. حتما بین دوستان و اقوامتان کسانی را می‌شناسید که با همسرشان در محیط کار آشنا شده و بعد یا به تفاهم رسیده و ازدواج کرده‌اند، یا نه؛ به دلیل تفاوت‌هایی که در دیدگاه‌ها و معیارهایشان داشته‌اند، آشنایی‌شا‌ن منجر به ازدواج نشده است. یک وقت‌هایی هم دختر و پسر در شب خواستگاری با هم آشنا شده و تازه آن وقت است که با ملاک‌های همدیگر برای ازدواج مواجه می‌شوند. خود شما اگر در سن ازدواج هستید، کدامیک را ترجیح می‌دهید؟ دوست دارید با همسر آینده‌تان در محل کار آشنا شوید یا شب خواستگاری همدیگر را ببینید؟ دکتر منصور بهرامی، عضو ارشد انجمن بین‌المللی تحلیل رفتار و محمدرضا دژکام، روان‌شناس به این پرسش های شما پاسخ می دهند.

آشنایی در محیط کار بهتر است

نکته مثبت آشنایی در محیط کار این است که دختر و پسر در همان عالم همکاری شناخت محدودی نسبت به عادت‌ها و رفتارهای هم پیدا می‌کنند و بعد از اینکه خانواده‌ها در جریان قرار گرفتند، خانواده‌هایشان هم از آداب و رسوم و عقاید یکدیگر آگاه می‌شوند. آنها در طول مدتی که با هم همکار هستند متوجه می‌شوند که فرد مورد نظرشان آدم مسوولیت‌پذیری است؟ مرتب و منظم است؟ این نوع آشنایی نسبت به خواستگاری رسمی مزیت بیشتری دارد.

آشنایی باید متناسب با سبک زندگی باشد

درگذشته تا دو نسل پیش خانواده دختری را نشان می‌کردند و بعد می‌رفتند خواستگاری و مراسم ازدواج برگزار می‌شد و زن وارد خانه شوهرش می‌شد و اتفاقا زندگی خوبی هم داشتند. چون مثل امروز جایگاه‌ها بهم نخورده بود و وظایف زن و مرد مشخص بود. اما الان دختر درس خوانده و دانشگاه رفته و می‌خواهد از ثمره کارش استفاده کند. وقتی می‌خواهد چرخ زندگی را بچرخاند، حالا این وسط مرد سنتی بیاید و به او بگوید که چرا می‌خواهی کار کنی؟ به همین علت بهتر است یک حد اعتدال برای آشنایی و مراحل پس از آن در نظر بگیریم.

یک آشنایی سطحی

مشکل دوم در خواستگاری رسمی، این است که به جای بودن‌ها، داشته‌ها و ظاهر طرف مقابل به چشم می‌آید. این ظاهر دربرگیرنده خیلی چیزهاست. از چهره دختر بگیرید تا موقعیت مکانی خانه و وضعیت مالی و حتی شغل پدر و خواهر و برادرها. مثلا دختر تک دختر خانواده است و پدرش کارخانه‌دار.

این مساله تاثیر زیادی در دیدگاه خانواده خواستگار دارد. در این نوع خواستگاری‌ها همه دنبال داشتن‌ها می‌روند و به دنبال بودن‌ها نیستند. شب خواستگاری پسر نمی‌گوید از نظر روحی و روانی چه شخصیتی دارد و طبیعتا خودش را خیلی خوب نشان می‌دهد. تازه بعد از اینکه عروس و داماد زیر یک سقف می‌روند، دختر متوجه می‌شود که مرد پرخاشگر است و دست بزن دارد و او را کتک می‌زند. یا دختر دچار مشکلاتی است. بنابراین به نظر من محیط کار جای بهتری برای آشنایی است.

مزیت خواستگاری رسمی

در مورد خواستگاری رسمی هم باید گفت مزیتش این است که پسر برای اینکه شأن خانواده‌اش را زیر سوال نبرد، در حضور پدر و مادرش دروغ نمی‌گوید و مجبور است بسیاری از واقعیت‌های زندگیش را بگوید. هرچند تعداد اینجور پسرها خیلی کم است. البته این نوع آشنایی در صورتی‌که پسر صادقانه همه چیز را به دختر بگوید و دروغی در کار نباشد، می‌تواند موفق باشد. در چنین شرایطی اگر خانواده طرف مقابل ببینند که خواستگار راستگو است قبول می‌کند. اما به عنوان معایب چنین روشی می‌توان چنین گفت بعضی از آقایان در مجلس خواستگاری رسمی می‌گویند من این را دارم، آن را دارم. بعضی از خانم‌ها هم باور می‌کنند که واقعا اینطور است و از طرف دیگر احتمالا چون یک معرف خواستگار را معرفی کرده، پس همه چیز حل است و مشکلی وجود ندارد. در این نوع خواستگاری‌ها بدون تحقیق نباید جواب مثبت داد.

به نظر شما کدام مدل آشنایی و خواستگاری بهتر است؟