همه زوج ها دوست دارند یک جایی به دعواهایشان پایان دهند اما اغلب می‌خواهند حق با آنها باشد. اما واقعا در دعوای عروس و داماد حق با کیست؟

اختلافات و بگومگوهای زن و شوهرها تمامی ندارد. آدمها هرچه تجربه شان بیشتر می شود و با کارشناسان مشورت می کنند، باز هم جروبحث شان ادامه دارد. زن و شوهرها درخواست هایشان را به منطق، عاطفه و هر چیز دیگری ربط می دهند تا دلایل شخصی خودشان را اثبات کنند. زن و شوهرهای تحصیلکرده هم از این قاعده مستثنا نیستند و فقط بحث هایشان علمی تر میشود.

من و شوهرم شبیه هم هستیم؟

زن و شوهرها معمولا مسائل مشترک فراوانی دارند: از نظر اخلاقی شبیه هم هستند، از یک شهر هستند، مذهب مشابهی دارند، شاید شغلشان یکی باشد و مواردی از این دست. درنظر بیشتر آقایان هر اتاقی فقط می تواند یک تمرکز اصلی داشته باشد. وقتی خانم می گوید شومینه تمرکز اصلی اتاق است، آقا فکر می کند تلویزیون هم باید همانجا گذاشته شود. در شرایط دیگر هم خانم و آقا کلمات را برعکس هم معنی می کنند. خانم یادش می آید که هنگام نامزدی متوجه شدند خانواده هایشان معانی مختلفی درباره «رنجیدن» به آنها منتقل کرده اند. برای خانواده آقا، رنجیدن چیز خیلی مهمی نبود. ممکن است در طول روز 12-10 بار می رنجید و چیزی هم نمی شد؛ اما برای خانم این طور بود که اگر کسی می گفت رنجیده است یعنی مشکل بزرگی پیش آمده و در ادامه، جروبحث خونینی به راه خواهد افتاد.

مشکلات را به خودتان نگیرید

واضح است که برخی موضوعات کمی سنگین تر از جای تلویزیون هستند. حل این مجادله ها چندان ساده نیست و اتفاقا همین ها هم هستند که موجب احساسات منفی یا کینه می شوند.. همین جاست که وقتی مسائل را شخصی می کنیم نمی توانیم سازش داشته باشیم و حتی سالها بعد هم ممکن است ناراحت باشیم که چرا اتفاقاتی که می خواستیم نیفتادند. اگر خودمان را کمی کمتر جدی بگیریم می توانیم بارها و بارها به این قضایا بخندیم.

سازگار باشید

سازگاری می تواند موقعیتی برنده - برنده باشد، نه اینکه شرایط بازنده - بازنده حاکم شود. بخشی از مشکل این است که کلمه سازگاری معمولا درباره آدمهایی به کار می رود که دیگر هیچ اصولی بین آنها حاکم نیست و کاری به کار هم ندارند.در زبان مدرن به کسی که زمانی چیزی برای او مهم بوده که دیگر مهم نیست می گوییم سازش یافته که تعارف هم نیست. معمولا همین تعریف درباره سازش در ازدواج هم به کار می رود، اما رویکرد غلطی است؛ در متن رابطه ها، مواقعی پیش میآید که سازش به این معنی است که دو طرف دارند چیزی را قربانی می کنند. مثلا چگونگی گذراندن تعطیلات را درنظر بگیرید. بیشتر زوج ها مجبور می شوند خودشان را فدای خانواده هایشان کنند و همگی با هم مسافرت بروند تا کسی ناراحت نشود. صرفنظر از این واقعیت که گاهی اوقات اینچنین مسافرتی لازم است، ممکن است شبیه موقعیت بازنده - بازنده شود که هیچکس نمی تواند آن کاری را که دلش می خواهد، انجام بدهد. ادموند بورک، یکی از سیاستمداران انگلیسی، گفته است: فایده و لذت هر بنی بشری، هر کار خوبی و هر عمل از روی احتیاطی براساس سازگاری و مبادله پایاپای بنا شده است.

اگر بخواهید به دعوای بین خودتان و همسرتان خاتمه دهید و همه چیز را آرام کنید چه کار می‌کنید؟