دو خواستگار، یک انتخاب
پرسش: من20سالمه حدود4سال پیش با پسرعمه ام دوست شدم و اولین کسی بود که برای اولین بار رابطه برقرار کردم. دو سال پیش، بعد ازقبولی دانشگاه دریک شهر دیگه بایکی ازهمکلاسی ها دوست شدم وهمزمان باهردو رابطه داشتم اماچون از پسرعمه دوربودم رابطمو محدود کرده بودم. حتی گاهی اوقات حرف ازجدایی میزدم. اونم گاهی اوقات ازجداشدن بدش نمیامد. البته این احساس من بود. الان به شهرخودم مهمان گرفتم وفعلا اینجا تحصیل میکنم. حدود2ماه هست که جفتشون اومدن خواستگاری. بین جفتشون گیرکردم. همش باهم مقایسه میکنم و نمیتونم تصمیم بگیرم. پدرم6ساله فوت کرده وچون2ازدواج ناموفق توخانوادمون بوده تصمیمو گذاشتن پای خودم واین برام کارو مشکلتر کرده. همکلاسیم ازنظرمادی وضع مناسبی ندارن، اماخودش از بچگی کار میکرده. الان درکناردرس کار می کنه. تواین2ماه از پسرعمم تحقیق کردم چون بهش شک داشتم. با این تحقیقات اعتمادم ازدست دادم. اما به همکلاسیم خیلی اعتماد دارم و با خودم میگم همکلاسی انتخاب کنم اما ازوضع مادی شغل آینده واینکه شاید عشقش بچگانه باشه واینکه خانواده عمه ام آبروریزی کنن ترس دارم. خودمم بیشتر پسرعمه رو دوست دارم چون عشق اولمه. اماهمکلاسیمو بخاطراخلاق ومهربونی واعتمادی که بهش دارم میخوام. همکلاسیم ازموضوع خواستگاری پسرعمم خبرداره میگه توحق انتخاب داری. کدوم مناسب تره؟
پاسخ
پاسخ: متشکرم که سعی کردین توضیحاتتون کامل باشه اما این مساله ای نیست که بشه به صورت مکاتبه ای و اونم تو چند جمله بهش رسیدگی کرد. به نظر من، شما دیدگاهتون نسبت به ازدواج و زندگی مشترک دیدگاه درستی نیست و این باید مفصل و تو جلسه های مشاوره مورد بحث قرار بگیره.
اینجا فقط یک نکته رو می تونم یادآوری کنم. اینکه دوست داشتن (و نه عشق کورکورانه)، شاید شرط لازم برای آغاز زندگی باشه، اما قطعا شرط کافی نیست. این که حتی مطمئن باشین از اینکه کسی دوستتون داره، یا مطمئن باشین از اینکه دوستش دارین، دلیل هیچ چیز نیست. ازدواج مساله خیلی مهم تریه و تصمیم گرفتن درموردش هم خیلی پیچیده تر از اینه که شما فکر میکنین. به نظر من، شما در حال حاضر آمادگی لازم برای شروع زندگی مشترکو ندارین و باید صبر کنین. موفق باشین.
###
