انتخاب همسر آینده، دقت کنید

بعد از همه آن سرخ و سفید شدن ها و عرق ریختن ها، نباید فراموش­تان شود که رفته اید خواستگاری و باید خواسته ­تان را بگویید.

اول: ظاهر

یعنی به دلم می‏نشیند یا نه؟ یعنی اگر کسی قبل از هر چیز برود به دنبال مال و اموال و اینکه معدل طرف چند است، خوش ‏صحبت است یا نه، نتیجه ‏اش درست نمی‏شود. چرا؟ چون بیشتر طلاق‏ های ما به خاطر مسائل جنسی است. نه اینکه همه‏ چیز مسائل جنسی باشند، نه. اما این مسائل اصالت دارند. بعضی ‏ها با خودشان رودربایستی دارند. بالاخره ازدواج یکسری ابعاد روحی و روانی دارد، یکسری ابعاد جسمانی که خیلی هم لازم است و خوب است. البته ابعاد جسمانی را باید در راستای ابعاد انسانی پیش برد و هدایت کرد.

دوم: پدر و مادر او و رابطه‌ شان

اینکه احترام می‏ گذارد به آن‏ها یا نه، ضمیر جمع به کار می ‏برد یا نه، اصلا پدر و مادرش را به اسم صدا می زند یانه. نوع پوشش و نشستنش در مقابل آنها، رفتار و طرز صحبتش با خانواده من چگونه است؟ اعتماد به نفس دارد؟ با من ارتباط چشمی برقرار می‏کند یا نه؟ با خانواده من ارتباط برقرار می‏کند یا هر چه خانواده من از او می ‏پرسند، هیچ چیز نمی‏ گوید و سرش را می‏اندازد پایین. آیا هر چه به او می‏گویند تبدیل به تعارف می‏شود؟ «به ‏به چه دختر خوشگلی!» تبدیل می‏ شود به اینکه «ممنون خوشگلی از خودتان است!» یا «خیلی ممنون!» ببینید، با چند گفت‏گویی که در این جلسه داریم، می ‏توانیم شخصیت طرف را حدس بزنیم.

سوم: هوش

لابد می پرسید چطوری؟ تست هوش که نمی‏توانیم بگیریم. اما هوش را چطور می سنجند؟ سرعت صحبت کردن، صحبت‏ها را خوب فهمیدن، ابهامات و کنایات را خوب فهمیدن، ذخیره لغوی داشتن، اینکه از حرف من استنباط دارد؛ مثلا یکی می‏گوید:«من دوست دارم در زندگی رفاه داشته باشم.» یک آدمی که هوش دارد، می‏پرسد: «منظورتان رفاه در زمینه مادی است یا معنوی؟» اما یک کسی که هوش نداشته باشد، می‏گوید:«من هم می‏خواهم رفاه داشته باشم.» هوش انواع مختلف دارد. اینجا منظور من هوش شخصیتی است. دو تا آدمی که هوش شخصیتی‏شان مثل هم نیست، حرفی برای گفتن با هم ندارند. خانه ‏ای هم که در آن حرفی برای گفتن نباشد همیشه باید یک موسیقی‏ ای، تلویزیونی، چیزی در آن روشن باشد. باهوشی را در جلسه نمی‏ شود فهمید، اما ناهماهنگی هوش‏ها را می‏‏شود. اینکه هر چه می‏ گویی طرف نگاهت می‏ کند، یا مرتب منظورت را اشتباه می‏فهمد، نشان می ‏دهد که هوشش پایین است. اگر در مکالمه‏ دو طرف عبارت«نه منظورم این نبود» زیاد شنیده شود، این یعنی هوش شخصیتی ‏شان به هم نمی‏ خورد.

چهارم: رویاهای مشترک

این رویاها خیلی مهم است. بالاخره ما می ‏رویم و به آن داستانی که در ذهن‏مان پروراندیم، می ‏رسیم. مثلا اگر ما عاشق آلن‏دلون هستیم، آخرسر هم می‏رویم با کسی ازدواج می‏ کنیم که یک چیزی از آلن‏دلون را یادمان بیاورد. این بحث مفصلی دارد که بفهمیم داستان پنهان آدم‏ها چیست؟ این چیزها را در جلسه خواستگاری نمی ‏شود به ­اش رسید. خیلی از این مسائل را بهتر است به عهده مشاور گذاشت. مثلا اگر یک دختری هست که در خانواده ‏اش همیشه پدر و مادر با هم دعوا داشته ‏اند اما هیچ‏وقت جدا نشده ‏اند، داستان پنهان این دختر این است که: همیشه عشق را جایی می ‏شود پیدا کرد که دعوا هم باشد. اگر شما ندانید که داستان عشقی طرف چیست، چطور می ‏توانید به او عشق بورزید؟

پنجم: اطلاعات تکمیلی

بهتر است یک پروفایل از طرف مقابل داشته باشیم؛ اینکه کجا درس خوانده؟ سطح تحصیلاتش چقدر است؟ این‏طوری نباشد که طرف من تحصیلات عالیه و موقعیت علمی خیلی بالایی داشته باشد در حالی که من خیلی توی باغ علم نیستم. داشتن این اطلاعات باعث می ‏شود که نقاط اشتراک و اختلاف‏های دو طرف مشخص شود؛ مثلا دختر می ‏آید می‏ گوید من شاگرد اول رشته جامعه ‏شناسی دانشگاه شهیدبهشتی هستم و وقتی این را می‏ گوید کلی به خودش افتخار می‏ کند. اما من فردی هستم که شاگرد اول شدن برایم هیچ محلی از اعراب ندارد. این نشان می ‏دهد که ما نظام ارزشی ‏مان با هم زمین تا آسمان فرق دارد. نظام ارزشی دو طرف باید نسبتا با هم یکی باشد؛ یعنی چیزهایی که برای یکی عزیز و بزرگ است، برای دیگری بی‏ اهمیت یا حتی معمولی نباشد.

ششم: شباهت دین‏داری

ما دین‏داری‏ های مختلفی داریم. یعنی نباید به واژه‏ های کلی بسنده کرد، باید ته و توی قضیه را در آورد. مثلا پسر می‏ گوید که من دنبال زن محجبه هستم. دختر هم می‏گوید که من محجبه ‏ام؛ این در حالی است که دختر حجاب جلوی غریبه دارد، اما جلوی پسرخاله، پسرعمه، آن حجابی که جلوی غریبه دارد، حفظ نمی‏ کند. خب پسر این را نمی‏ تواند تحمل کند و عصبانی می شود. این جزئیات را باید همان اول مشخص کرد. شما باید در مورد مفهومی به اسم شباهت دین‏داری حتما گفت‏ وگو کنید.

برای انتخاب همسرتان چه فاکتورهایی را مهم میدانید؟